Niet altijd de handigste – zeg maar gerust redelijk lomp – , maar ik ben zeker weten een doorzetter. Opgroeiend op een boerderij weet ik wat hard werken is. “Niet te truttig hè” is een zin die thuis herhaaldelijk werd uitgesproken. Negen kilometer door de regen naar school fietsen? ‘Ach, je bent toch niet van suiker?!’ 

Dus nee. 

Ik ben niet de standaard taalnerd die volhoudt al een tien voor taal te hebben gekregen in groep 3.

Taal werd voor mij pas echt interessant toen ik op mijn negentiende op kamers in Tilburg ging om Communicatiewetenschappen te studeren. Want als ik iets kon, dan was het wel praten. Ik was altijd als laatste klaar met eten, omdat ‘die mond nooit eens stilstaat’. Een studie communicatie leek me dus op z’n minst gezegd wel passend. 😉

Op dat moment werd ik me bewust van mijn (West-)Zeeuws-Vlaamse dialect. Woorden die ik anders uitsprak, lettergrepen die ik inslikte, zinnen die ongrammaticaal waren. Ik had de volle bingokaart. Vanaf dat moment had ik mijn liefde voor taal ontdekt, en ik was niet van plan die heel snel los te laten!